Wat een rit. Wat een verrassing.
Vandaag was mijn abrahamoudelulvijftigjaaroudverjaardagsrit, en eerlijk is eerlijk: ik was zeer verrast, dankbaar, blij én een beetje ongemakkelijk. Mag graag kletsen en praten maar zo in het middelpunt van de belangstelling staan is niet mijn natuurlijke habitat. Maar wát heb ik dit gewaardeerd.
Dank jullie wel dat jullie allemaal de tijd hebben genomen om erbij te zijn in deze vrieskou op de gravelbike. Dank voor de gezelligheid, de mooie route, de gesprekken onderweg en natuurlijk ook voor de cadeautjes en het kopje koffie achteraf. Veel te gek allemaal, maar wat fantastisch.
Een prachtig ochtend/middag en een hele mooie afsluiting van het jaar.
Dank aan iedereen die hier op welke manier dan ook aan heeft bijgedragen.
*Er werd mij door Rob verplicht een zaklamp mee te nemen. Ik ga deze nu maar gebruiken om in de mist de weg te vinden