Eigenlijk is een perfecte gravel route geen route maar een zoektocht. Met een grof idee waar je heen wilt en een gevoel van vrijheid dat niks moet en alles kan ga je op weg. De gemiddelde snelheid is niet belangrijk, het weer is niet belangrijk en ook de afstand is dat niet. Je voelt de vrijheid om naar huis te gaan als je geen zin meer hebt en om verder te gaan als je je lekker voelt. Je ziet een paadje dat je nog niet kent en je gaat op onderzoek. Je loopt een stuk als het niet meer kan. Het zand is te mul, de klim te steil, de rotsen te groot of de sneeuw te diep. Je rijdt een stuk het snot voor je ogen omdat je je even Hennie Stamsnijder voelt of omdat je toch de andere wil bijhouden.
Als je thuiskomt glimlach je over de route die je genomen hebt, de nieuwe dingen die je ontdekt hebt, de zaken waarover je je in alle rust over hebt nagedacht, en de onderwerpen die je met je vrienden en vriendinnen hebt besproken. Want samen op stap maakt altijd een mooie route.
Alleen als je weet dat je een pannekoek kan vinden maak je vooraf een route, althans in je hoofd.
)
